Κατηγορία: Απόψεις

Θα ήταν μεγάλο ψέμα να συμφωνήσω πως οτι μας αρέσει έχει ημερομηνία λήξης. Καθε αλλο μάλιστα. Καθετί που μας αρέσει εμπεριέχει εξέλιξη, ανάπτυξη, γνώση, χρόνο, αφοσίωση, θαυμασμό, αναγνώριση, τρυφερότητα, προσοχή, νοιαξιμο, προστασία. Καθετί που μας αρέσει εμπεριέχει μια παλέτα με τόσα πολλά χρώματα, όπου ειναι αδύνατον να μην εστιάζουμε τη προσοχή μας σε κάθε ένα…

ΕξετάσειςΑλήθεια έχετε αντιληφθεί σε πόσες εξετάσεις έχετε αφιερώσει το χρόνο και τη προσοχή σας;Από το γυμνάσιο γίνεται η περιβόητη αρχή.Εξετάσεις στα αρχαία, στα μαθηματικά , στην έκθεση και σε πολλά άλλα μαθήματα.Για εσάς οι εξετάσεις δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, αντιθέτως μάλιστα. Είναι μια διαδικασία γνώριμη και οικεία. Υπάρχει όμως μια σημαντική παράμετρος σε αυτές τις…

Υπάρχει καθημερινά και ειναι διάχυτη μια ρωγμή φωτεινή.

Στο άρθρο αυτό, γίνεται λόγος για τους ανθρώπους εκείνους όπου μπορεί ο χρόνος τους στην καθημερινότητα μας να είναι δοσμένος με χρονική ακρίβεια, παρόλα αυτά, είναι εκείνοι οι άνθρωποι όπου με μια αγκαλιά με ένα βλέμμα ”ποτίζουν” την καρδιά μας τόσο , ώστε δικαίως να αναρωτιέσαι : Αν πλημμυρίζουν με τόση αγάπη την καρδιά μας…

Την σκέφτομαι στο χθες αλλά και στο σήμερα. Σκέφτομαι πόσα θα ήθελε να κάνει, πόσα είχε ονειρευτεί από παιδί, πόσες όμορφες εικόνες συντροφεύανε την σκέψη της κάθε βράδυ στο μαξιλάρι. Σκέφτομαι επίσης πόσες αγκαλιές μοίρασε αυτή η υπέροχη γυναίκα και πόσες ακόμη είχε να δώσει. Σκέφτομαι ακόμη πόσο της άρεσε να πίνει καφέ, αλλά και…

Την ρωτάω: Γιατί επιμένετε να κοιτάζετε τόσο πολύ αυτή την φωτογραφία; -Στην εικόνα αυτή παρατηρώ το χαμόγελο και τα ομορφα μάτια ενός ανθρώπου που απέχει χλμ μακριά Μου. Είναι μια αφορμή να “καταλαγιάζει” ο συναισθηματικός μου πόνος. Σας βοηθά άρα; -Συμβάλλει στην έκφραση του συναισθήματος Μου. Πέραν του να θυμάμαι, βλέπω ένα πρόσωπο που έχω…

Θα συνεχίζεις όπως συνεχίζεις. Θα αφήσεις εκείνο το παράθυρο που κάποτε άφηνες ανοιχτό και απολάμβανες τις ντζούρες από το τσιγάρο σου κοιτάζοντας αμέριμνη στο βάθος εκείνη την υπέροχη μπλε θάλασσα . Θα αφήσεις εκείνη την στάση που κάποτε περίμενες το αστικό για να πας πρωί πρωί στη δουλειά σου . Τώρα πια μπαίνεις στο αυτοκίνητο…

Γυναίκα, γυναίκες, με βλέμμα ζεστό και τόσο τολμηρό έτοιμες να διεκδικήσουν εκείνες τις δικές τους επιθυμίες, όπου κάθε βράδυ ξαπλωμένες ,έχοντας γύρει το κεφάλι στο μαξιλάρι τους, ξεπρόβαλλαν θαρραλέα στο νου τους. Γυναίκα, γυναίκες που μπροστά στη δυσκολία της κατάκτησης, δεν περιόρισαν κανένα όνειρο, μα ίσα ίσα το εμπλούτισαν.