Αχ αυτό το πρωινό ξύπνημα

Αχ αυτό το πρωινό ξύπνημα.

Κάποιοι το λατρεύουν κάποιοι άλλοι όχι. Εάν με ρωτάτε ανήκω στη πρώτη κατηγορία εν αντιθέσει με τον κολλητό Μου που ανήκει στη κατηγορία 11 η ώρα και μετά.

Παρόλα αυτά,

αχ αυτό το πρωινό ξύπνημα όταν ρυθμίζεται τις στιγμές εκείνες:

οπου είσαι σε ένα καναπέ να διηγείσαι ιστορίες του παρελθόντος και ακόμη πιο ωραία να χαράζεις τις ιστορίες του μέλλοντος

οπου είσαι σε ένα τραπέζι απολαμβάνοντας τη μουσική τραγουδώντας στίχους από ένα τίτλο μιας ιστορίας που κάπου εκεί μέσα βρίσκεις εσένα

οπου είσαι ακριβώς εκεί που θέλεις να είσαι αλλά γνωρίζεις πως ο χρόνος περνάει και πρέπει να φύγεις για να ρυθμίσεις το ξυπνητήρι της επόμενης ημέρας

Όπου οι αντοχές σου δεν σου επιτρέπουν αγρυπνία επί ημερών,

διότι ας είμαστε ειλικρινείς ο ύπνος είναι γλυκός αλλά ας μην παραγκωνιζουμε και την επιστήμη,ο ύπνος είναι χρήσιμος και αναγκαίος.

Αχ αυτό το πρωινό ξυπνητήρι που αποτελεί το εφαλτήριο για μια νέα και όλο ανθισμένη ημέρα αφού πρωτίστως έχει αποτελέσει μέσω των δεικτών του , τη δύση και μια καληνύχτα για εμάς και για όσους μοιραστηκαμε την ημέρα μας ή έστω τις στιγμές μας.

Αχ αυτό το πρωινό ξυπνητήρι –

και όλα εκείνα τα όμορφα που μας προσμένουν αύριο και κάθε αύριο

μεσα από τα οποία συναντάμε εμείς εμάς και όλους εκείνους που μπορούμε να μοιραζόμαστε τα ωραία μας