Και ενώ θέλεις τόσα να πεις και η κάμερα στρέφεται έτοιμη να καταγράψει τα λόγια, υπάρχουν κάποια συναισθήματα και άλλες τόσες σκέψεις που είναι να μείνουν και θα παραμείνουν για ένα χαρτί!
Ποτε όμως ο λόγος μένει στο χαρτί;
Όταν η ομορφιά της ζωής δεν αφήνει περιθώρια στο λόγο,παρά μόνο στο συναίσθημα.
Όταν η ευγένεια των ανθρώπων αμέσως πυροδοτεί αισιοδοξία και ελπίδα διότι τα πράγματα δεν είναι μόνο άσχημα,αλλά καταπληκτικά σπουδαία.
Όταν βρίσκεσαι στην ίδια διαδρομή με ανθρώπους που το βλέμμα σας καταλήγει στον ίδιο ορίζοντα.
Όταν εκεί που οδηγάς, σου κάνουνε νόημα να ανοίξεις το παράθυρο και ακούς μια φωνή μέσα από το κράνος να σε ενημερώνει : “η ζώνη από το παλτό σας ,είναι έξω από το αυτοκίνητο ” και κάπου εκεί θαυμάζεις την παρατηρητικότητα πάνω στο Κηφισό ,αλλά πιο πολύ απολαμβάνεις την ευγένεια
Όταν το βλέμμα μαρτυρά όλη την αλήθεια σου και άλλο τόσο την επιθυμία σου. Αν μη τι άλλο, στρέφεσαι εκεί που γνωρίζεις τι αναζητάς και γιατί.
Τέλος όταν ο λόγος πυροδοτείται από επιθυμία για μοίρασμα, ως δια μαγείας κάθε κινητή συσκευή εκτοπίζεται για να μυηθείς στην αλήθεια που εισπράττεις .
*Όταν σιγά σιγά θα επανέρχεσαι , τότε ίσως να είναι και η στιγμή της λεκτικό ποίησης
Έως ότου συμβεί αυτο και καλό θα είναι να συμβαίνει συχνά γιατί τα ωραία είναι τα μοιραζόμαστε, αισθανθείτε το, βιωστε το και ύστερα προστατευμένα προωθηστε το.
αραγε, πόσες και πόσες υπέροχες εικόνες και ανθρώπους συναντάμε καθημερινά εκεί έξω;
Η αλήθεια είναι πολλούς
Καλό ξημέρωμα!
Αφήστε μια απάντηση