Η σιωπή έχει χρώματα και χρώματα και αυτό εξαρτάται από εκείνον με τον οποίο μοιράζεσαι τη σιωπή σου.
Αν βρίσκεται πλάι σου εκείνος με τον οποίο η σιωπή πλημμυρίζει τα μάτια σου, αγγίζει τη καρδιά σου, τότε αφήνεσαι.
Αν ψάχνεις απεγνωσμένα και εναγωνίως κάτι να πεις , να εμπλουτίσεις το κενό χρόνο γιατί η σιωπή σου είναι ένα άβολο λιθαράκι που προσπαθείς πως και πως να αφαιρέσεις από πάνω σου, τότε ίσως να φύγεις.
Στη σιωπή όμως, ακόμη και αν δεν μιλάς είσαι μαζί με τον άλλο.
Είσαστε παρέα.
Υπάρχει άραγε καλύτερη ένδειξη της οικειότητας από αυτή της σιωπής ;
Υπάρχει άραγε καλύτερη ένδειξη της οικειότητας από δυο πρόσωπα που στη σιωπή απλώς επιζητούν ο ένας το βλέμμα του άλλου και αυτό είναι αρκετό;
Στη σιωπή
Αφήνεσαι,
Απελευθερώνεσαι,
Εκφράζεσαι ,
Μαρτυράς,
Τολμάς ,
Επιθυμείς ,
Επιδιώκεις
και όσα με τα μάτια επιδιώκεις όμορφα έρχονται κοντά σου.
Αρκεί μόνο να μπορείς να αναγνωρίζεις με ποιους η σιωπή είναι εφόδιο .
Αφήστε μια απάντηση