Άνοια /Ενοχές

Όταν οι ενοχές ξεπερνούν την ασθένεια.

Οι ενοχές βαραίνουν διαρκώς και ασταμάτητα και εγκαθιδρύωνται δυναμικά στις σκέψεις ανθρώπων όπου η σκέψη της εγκατάλειψης , της ανημπόριας , της αδυναμίας ,της ματαίωσης πολλαπλασιάζονται και άλλο τόσο θλίβουν, αγχώνουν κάθε γιο και κόρη, κάθε ανιψιό και φίλο που κυριολεκτικά ανάγκαστηκε να εισάγει το αγαπημένο του πρόσωπο σε μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων ώστε να λάβει την αντίστοιχη περίθαλψη.

Την άκουγα να μου λέει , ”αναγκάστηκα , δεν είχα άλλη επιλογή. Ένιωθα πως δεν μπορούσα εγώ η ίδια να διασφαλίσω την ασφάλεια της , ενώ παράλληλα ένιωθα πως δεν τα κατάφερα ως κόρη. Άργησα πολύ να αντιληφθώ πως έκανα τελικά ότι καλύτερο μπορούσα για εκείνη”.

Άνοια. Ακόμη υπάρχει άγνοια για την ασθένεια της άνοιας η οποία έχει πολλές μορφές πέραν της γνωστής σε όλους όπου είναι το Alzheimer . Η συμπτωματολογία είναι όμοια κατά γενική ομολογία, αλλά με διαφορετική πορεία εξέλιξης. Πάντοτε ωστόσο υπάρχει εξέλιξη και δυστυχώς δεν υπάρχει ίαση. Συνεπώς ένας ασθενής με άνοια, διανύει μια διαδρομή όπου η ανάγκη λήψης φροντίδας , παρακολούθησης διαρκώς θα αυξάνει και θα χρήζει εξειδικευμένης ιατρικής και ψυχολογικής παρακολούθησης.

Οι ενοχές παρόλα αυτά, δεν παύουν . Ανταγωνίζονται στην ίδια κλίμακα την άνοια και θρέφονται από ”στόμα -σε στόμα” , μειώνοντας την δυνατότητα έγκαιρης παρέμβασης, φροντίδας και άμεσης ανακούφισης από την έντονη πολλές φορές συμτπωματολογία που μπορεί να παρατηρηθεί σε έναν ασθενή.

Η συμπτωματολογία χαρακτηρίζεται από έντονες τάσεις φυγής, αποδιοργάνωση σκέψης και λόγου,αδυναμία αποθήκευσης νέων πληροφοριών, αποπροσανατολισμό σε χώρο-χρόνο ,αδυναμία αναγνώρισης οικείων προσώπων γεγονός που δυσχεραίνει και αποτελεί επιπρόσθετο συναισθηματικό φορτίο για το συγγενή, σύγχυση και άλλα.

Παρόλα αυτά οι ενοχές μένουν εγκαθιδρυμένες και δεν παραιτούνται από την δική τους πορεία άνθισης.

Ωστόσο, οι ενοχές θρέφονται από εμάς. Σκέψεις πως θα ληφθεί η απόφαση μας , πως θα ερμηνευτεί, πως θα σκεφτούν οι άλλοι για εμάς, ήταν σωστό ή λάθος, δυστυχώς πυροδοτούν τις ενοχές. Αξίζει όμως κάθε φορά να εστιάζουμε στη διάκριση ώστε η γνώση και η φροντίδα να ”αγκαλιάσουν” την επιλογή μας.

Δυστυχώς έχουμε να γνωρίσουμε μια ασθένεια αλλά στην ίδια κλίμακα έχουμε ακόμη να αναρωτηθούμε για τις ενοχές και για την αδιάκοπη τροφοδότηση τους στο σήμερα, όπου και σε σημαντικά ζητήματα αποτελούν ”πρωταγωνιστικό” ρόλο κατευθύνοντας συμπεριφορές και δράσεις.