Οι λέξεις

Σάββατο πρωί , χτυπά το τηλέφωνο σου , απαντάς και ακούς καλημέρα.

Πλησιάζει αργότερα το μεσημέρι, πηγαίνεις για φαγητό με τον σύντροφο σου ή τη παρέα σας και ακούγονται στο γεμάτο τραπέζι, ποτήρια να χτυπούν το ένα το άλλο και φωνές να εύχονται εις υγείαν.

Φθάνουμε στο απόγευμα, η συζήτηση αγγίζει βαθιά έντονα χρώματα, από εκείνα τα οποία ξέρεις πως αν ακουμπήσεις, θα βαφτείς, θα φανείς μέσω αυτών, θα κάνεις μια διαφορά στο ήδη υπάρχον λευκό σου δέρμα. Τα λόγια που ακούς σε αγγίζουν, συναισθάνεσαι και παίρνεις μια ζεστή και όλο αγάπη αγκαλιά το πρόσωπο δίπλα σου. Παράλληλα αποκαλύπτεσαι, καμαρώνεις και εκφράζεις όλα εκείνα τα οποία βλέπεις στο πρόσωπο που για λίγο πήρε τα πινέλα του και αποφάσισε να σου φανερώσει χρώματα. Χρώματα έντονα, μοναδικά, όμοια με εκείνα που βλέπει κανείς όταν ξυπνάει νωρίς το πρωί πρωί προτού καν ο ήλιος ανατέλλει , αλλά και χρώματα εξίσου φως ,παρά το μωβ που τα διέπει, σαν εκείνα που βλέπει κανείς στον ουρανό όταν ο ήλιος οδεύει προς τη δύση.

Καταλήγουμε στο βράδυ, εκεί όπου ξαπλώνεις και λίγο πριν αποκοιμηθείς κάνεις τον απολογισμό της ημέρας σου.

Τι καλό έκανες σήμερα για σένα;

Πως φρόντισες τον ευατό σου ;

Πόσο χάρηκες την ημέρα με τα αγαπημένα σου πρόσωπα ;

Πόσα χρώματα καθάρισες με ένα μαντήλι στο τέλος της ημέρας ;

Και πόσα ακόμη άφησες να ποτίσουν την δική σου παλέτα χρωμάτων ;

Κάθε ερώτηση έχει από πίσω μια συγκεκριμένη απάντηση , την εξής μία : όσα γνώριζα.

Όταν γνωρίζεις, μπορείς να επιλέγεις!

Όταν γνωρίζεις, εκφράζεσαι!

Όταν γνωρίζεις, αποκαλύπτεσαι!

Όταν γνωρίζεις, διεκδικείς!

Όταν γνωρίζεις, φροντίζεις!

Όταν γνωρίζεις, κάθε λέξη που χρησιμοποιείς είναι ο σπόρος που βάζεις στην ημέρα σου και έως το βράδυ θα έχει ανθίσει σε ένα πανέμορφο λουλούδι, δένδρο, ότι τέλος πάντων πλάθει η εικόνα του μυαλού σου και εσύ απλώς θα καμαρώνεις για μια ημέρα που άνθισε , για μια ημέρα καλύτερα που φρόντισες να αναδείξεις τα χρώματα που φέρει!