Την σκέφτομαι στο χθες αλλά και στο σήμερα.
Σκέφτομαι πόσα θα ήθελε να κάνει, πόσα είχε ονειρευτεί από παιδί, πόσες όμορφες εικόνες συντροφεύανε την σκέψη της κάθε βράδυ στο μαξιλάρι.
Σκέφτομαι επίσης πόσες αγκαλιές μοίρασε αυτή η υπέροχη γυναίκα και πόσες ακόμη είχε να δώσει.
Σκέφτομαι ακόμη πόσο της άρεσε να πίνει καφέ, αλλά και να απολαμβάνει την μπύρα της κάθε καλοκαίρι στην παραλία προσμένοντας την εμφάνιση του φεγγαριού.
Σκέφτομαι πόσο ερωτεύτηκε και πόσο θα ήθελε να ερωτευτεί ξανά και να αφεθεί.
Σκέφτομαι ποιο μπορεί να ήταν το αγαπημένο της φαγητό και ποιο γλυκό λάτρευε ως επιδόρπιο.
Σκέφτομαι την ίδια ως μωρό μέσα στην κούνια όπου κάποτε έγινε κοριτσάκι με ανέμελες κοτσίδες να παίζει και να τρέχει και να ονειρεύεται πως κατακτά τον κόσμο που την μαγεύει.
Σκέφτομαι την ίδια να πηγαίνει σχολείο και να ενθουσιάζεται από την νέα γνώση που κατακτά.
Σκέφτομαι τις πρώτες της βόλτες, τις πρώτες εξορμήσεις με την παρέα της.
Σκέφτομαι τον πρώτο άνθρωπο που εμπιστεύτηκε και την πρώτη πανσέληνο που θαύμασε μαζί του.
Σκέφτομαι τι άλλαξε .
Σκέφτομαι γιατί πια να ζητάει βοήθεια
Σκέφτομαι γιατί πια να μην μπορεί να χαρεί μια πανσέληνο μόνη στην παραλία από φόβο;
Σκέφτομαι τις ανέμελες κοτσίδες και αναλογίζομαι γιατί προσέχει τα μαλλιά της τόσο ώστε να μην κρύβουν το βλέμμα της τη νύχτα;
Σκέφτομαι γιατί φοβάται ;Τι έχει να φοβηθεί;
Σκέφτομαι γιατί σε μια στιγμή : τα όνειρα να σβήσανε
οι αγκαλιές να παγώσανε στο χρόνο
Σκέφτομαι γιατί να μην είναι πια εδώ , να μπορεί να χαρεί , να μοιραστεί, να ερωτευτεί και αύριο το πρωί να γευτεί τον αγαπημένο της καφέ ;
Σκέφτομαι , πόσο έχει ανοίξει πια αυτή η πληγή όπου ούτε τα δάκρυα δεν αρκούν για να επουλωθεί.
Σκέφτομαι , πόσο έχει ανοίξει πια αυτή η πληγή , όπου συνηθίζουμε το αίμα της να ρέει και με ένα βαμβάκι προσπαθούμε να κρύψουμε την ορμή της ροής της.
Σκέφτομαι μα η νύχτα είναι μεγάλη για ακόμη μια φορά.
Είναι μεγάλη για εκείνους που η πληγή λάβωσε θανάσιμα την ύπαρξη τους.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Αφήστε μια απάντηση